Авылымныңкиләчәге кемнәр кулында?
“Әй,авыл, син мең шәһәрдән
Меңкабат ямьле вә хуш”
(С.Рәмиев“Авыл”)
Моннан күп елларэлек шагыйребез С.Рәмиев тарафыннан язылган бу шигъри юллар әле дә актуаль. Авылүзенең сихри моңнарын, матур табигатен, тырыш халкын, киң күңелле кешеләрен,чиста һавасын, саф сулы чишмәләрен, җырчы кошларын, киек җәнлекләрен туплаганурманнарын, елга-күлләрен саклап, туплап торучы урын ул. Шул ук гореф-гадәт,шул ук кунакчыл киң күңел. Бары тик салам түбәле тәбәнәк өйләр калай түбәлебиек йортларга, баткаклы киң авыл урамнары асфальтлы тарларына, сиртмәле коеларнасослы краннарга алышынды. Хәзер инде кышларын морҗалардан утын яккан аксылтөтеннәр түгел, җылы һава парлары гына чыга.
Әйе, авыл үзгәрә.Зур-зур адымнар белән алга бара. Яшәр өчен шартлар яхшыра, кул хезмәтетехникага алмашына. Рәхәт! Ни әйтсәң дә рәхәт!
Әмма…Авылавыллыгын югалта түгелме? Элек һәрбер капкадан кимендә бер сыер, биш-алты сарыктавышы, иртәнге тынлыкны бозып, көтүче чыбыркысы шартлавына буйсынып, болыынгакузгала иде. Алар артыннан ике-өч оя каз-үрдәк елгага юл ала. Шулар артыннан,әниләрен көтүгә озаткан бозаулар, уйнаклап. Болынга, яшел үлән ашарга төшерелә.Кичтән булган авыл хәлләрен үзара уртаклашып, иртәнге савымнан сыер савучыларөйләренә ашыга. Ә механизаторлар ул арада трактор. Машиналарын кабызып,кырларга юнәлә. Өйдә калган әбиләргә дә эш җитә. Ишегалды тулы тавыкларныашатасы, бала-чагага күз-колак буласы, эштән кайтучыларга чәй куясы. Аш кайнатасы…Бу Совет чоры, элеккеге авыл. Ә хәзер?
Сыерлар,сарыклар-бик сирәк күренеш. Көтүләр инде бетте. Каз-үрдәкләр сирәк хуҗалыкта. Аларда өй тирәсендә генә ябып асырала. Шуның нәтиҗәсеме, борыннарны борщевик дигәнзәхмәт басты. Инде бәрәңге җирләре әллә ничә тапкыр киметелде, чөнки кешенеңхуҗалыкта эшләргә вакыты юк. Колхозлар бетте. Авыл халкы, эшкә, дип, якыншәһәрләргә, районнарга, шәхси эшмәкәрләрнең заводларына китте. Әллә нигә бер үзкирәгенә генә авырсына-авырсына шәһәргә баручы авыл кешесе көндәлек юл йөрергәмәҗбүр. Шул сәбәпле, өй тирәсендә эшләргә аның вакыты калмый. Әле дә ярый,балалар бакчалары, мәктәпләрдәге озайтылган көн группалары, түгәрәкләр эшли. Бубалаларны өйдә ялгыз калдырмас өчен бик әйбәт юл.
Әле дә ярый, авыл кырларынэшкәртүче, авыл йөзен саклаучы фермер хуҗалыкларыбыз бар. Басуларыбыз буштормау-аларның хезмәт җимеше. Шулай ук, колхозныкы кадәр үк булмаса да,сыерлар, сарыклар, атлар асыраучы фермер егетләребез матур гына эшләп килә.Димәк, авыл хезмәтен яратучы. Әби-бабаларыбыз хезмәтен дәвам итүчеләребез бар.Без алар белән горурланабыз. Бәлки әле. Элекке кадәр үк булмаса да. авылүзгәрер. Элекке хәленә кайтыр, дип өметләник. Бар өмет яшьләрд, үсеп килүчебуында. Ә аларга хезмәт тәрбиясе бирү безнең-ата-ананың һәм укытучыларның,тәрбиячеләрнең изге бурычы. Шул максаттан чыгып, без сыйныф сәгатьләре,кичәләр, төрле чаралар үткәрәбез. Фермер хуҗалыкларга балалар беләнэкскурсияләр оештырабыз. Чишмәләрне, урман полосаларын чңптән арындырабыз.Мәктәп музеена экскурсия оештырып, авылыбызның элекке алдынгы механизаторлары,терлекчеләре, сыер савучылары турында сөйлибез. Табигатькә сакчыл караш,хайваннарга карата мәхәббәт тәрбияләргә тырышабыз. Тамчы тамып, ташны тишә,диләр. Безнең хезмәтебез дә нәтиҗәсен озакламый күрсәтер, дигән теләктә калыйк.
